Rozdział VIII

 Luna trajkotała już od dobrych piętnastu minut. Po cholerę pozwoliłam jej iść ze mną? Ja pierdole, niech się zamknie bo obiecuje, z czystym sumieniem dam jej kopniaka w cztery litery, że but wyjdzie jej buzią. Chciałam tylko przemyśleć parę spraw, pobyć w ciszy, ale nie, Luna musi gadać. 
 Zatrzymałyśmy się nieopodal Bijącej Wierzby, która jak co roku gubiła liście na jesień. Właściwie to trochę późno, niedługo zima, mrozy, śniegi i bałwany. Hehe, mam nadzieję, że słowo bałwan kojarzy wam się z normalnym białym bałwanem, nie Niallem. 
- Oh, któż to tutaj siedzi - szepnęła Luna. 
Niall. NAWET TUTAJ?! Popierdoleniec. 
- Wiesz, jeszcze nas nie zauważył, możemy jeszcze iść, chodź Luna, nie będziemy temu palantowi przeszkadzać. 
Szybko, szybko, dalej Luna, szybko!!! 
- Okej. 
Uf, blisko. 
- Ej! 
Nie, nie, nie. Idziemy Luna nie zatrzymuj się!
- Ślicznotki! 
Kurwa. 
 Odwróciłam się na pięcie i wymusiłam uśmiech (o ile można to nazwać uśmiechem). 
- Cześć - powiedziała szybko Lun. 
Oh, już go polubiłaś? 
- Cześć Pamel, rączki całuję - złapał moją rękę całując ją od wewnątrz. 
Przestań no. 
- Co chcesz? - zapytałam bezcelowo. Przecież wiesz czego chce.
- Wiesz czego - oh serio? Nie stać Cię na jakąś sensowną odpowiedź? 
Ułożyłam usta w dzióbek po prawej stronie twarzy. 
- Sorry Niall ale musimy już iść - ponagliłam Lunę. 
- Ah, nie wydaje mi się. 
- Ale mi się wydaje, spierdalaj Niall - odepchnęłam go co skończyło się upadkiem wprost pod Bijącą Wierzbę. 
Zajebiście. 
- Niall! - wydarła się Luna, aż mi w uszach zadźwięczało. 
Uh, potrafi się bić z człowiekiem a z roślinką sobie nie radzi. Żałosne. 
- Ej pomocy! - krzykną przerażony Niall. Wait, co? Przerażony? P R Z E R A Ż O N Y? Jak to możliwe? Huhu, nieźle. 
- Pamel, pomóż mu! 
- Jak?! - pisnęłam. Okej boje się. 
- Niall schyl się! - krzyknęłam gdy jedna z gałęzi leciała ku Niallowi. 
- Wypowiedz to zaklęcie! - podała mi karteczkę. - Pamiętaj, gdy to powiesz, czas się zatrzyma, będziesz miała czas, tylko Ty nie będziesz unieruchomiona, uratuj go. 
- Co potem?! Jakie zaklęcie powrotne?! 
- Powiedz Principałki. 
- Okej! 
 No to jazda, na trzy, dwa, jeden. 
- Ferula! - krzyknęłam jak najgłośniej i zamknęłam oczy. Udało się? Otworzyłam oczy. Wszystko stoi, nic się nie rusza. 
Teraz Niall. Jakie to było zaklęcie? Szybko wyszperałam i zaraz koło mnie pojawił się Niall. 
- Principałki - szepnęłam. 
Znów było wszystko jak powinno być. 
- Uratowałaś mi życie. 
I co z tego? 
---------------------------------------
CDN 
Siema siema siema ^^ dodaje ten rozdział teraz, przewidywałam, że będzie on dłuższy lecz dzisiaj (sobota) ide na wesele a jutro poprawiny więc sami wiecie:/ 
Następny za tydzień! 
Wiem, że są krótkie ale poczekajcie, na prawde będą dłuższe :) 
Suchar; 
Harry: Stary nie byłem aż taki pijany
Niall: stary dałeś mi swoją skarpetkę i powiedziałeś zgredek uwalniam cię
PO WESELU NA PEWNO TAK ZROBIĘ X 
DA BUM TSSS XD 
soł, DZIĘKUJĘ ZA POPRZEDNIE KOMENTARZE, LUV YA! :* 

WESOŁEGO WEEKENDU! x